مهم نیست چه کسی شروع کرده است. مهم نیست دربارهي چه چیز بوده است. مهم نیست چه کسی درست
میگوید و چه کسی غلط. مهم نیست نقشهي چه کسی بوده است. هر دوی شما مثل بچههای ننر رفتار می کنید
و باید بلافاصله به اتاقتان برويد. شوخی به کنار، همهي ما گاهی اوقات دعوا میکنیم واین طبیعت انسان است.
اگرمی خواهید یک بازيگر متعهد باشید، از حالا به بعد باید اولین کسی باشید که میگويد ببخشید. فقط همین.
پایان قاعده. چرا؟ چون این کاری است که عاملان به قواعد انجام می دهند. ما اولین نفرهستیم. ما از بابت اول بودن
احساس غرور می کنیم، چون چنان شخصیت محکمی داریم که اگر بگوییم ببخشید به غرورمان برنمیخورد. ما
احساس ضعف، تهدید شدن یا به چالش کشیده شدن نمیکنیم. ما میتوانیم بگوییم ببخشید و هم چنان نیرومند
بمانیم. ما میتوانیم بگوییم ببخشید و وقار و احترام خود را حفظ کنیم.
ما میگویيم ببخشید، چون متأسفیم. ما متأسفیم که وارد هرگونه درگیری شدهایم.
چنانچه وارد دعوا شده باشيم، صرفنظر از این که تا چه اندازه جزیی یا کم اهمیت باشد، مرتکب خطاهایی جدی
شدهایم و لذا باید اولین کسی باشيم که معذرت میخواهد، چون صرفنظر از ماهیت مجادله، در مسیر غلط قرار
گرفتهایم. مهم نیست ماجرا چه بوده است، ما اول میگوییم ببخشید چون شریف، مهربان، سخاوتمند، عاقل، بالغ و
خوبیم. می دانم، می دانم، خواهید گفت چگونه میتوانم همه این خصوصیات را داشته باشم و باز هم بگويم
ببخشید. توقعی بیجا است. فقط این کار را بکنید و ببینید چه احساس خوبی داريد. از بلندیهای اخلاق، چشمانداز
همواره بسیار جذاب است.
ميتوانيم بگوييم ببخشيد و شرافت و احترام خود را حفظ كنيم.
برگرفته از كتاب:
تمپلر، ريچارد؛ راه و رسم زندگي بهتر؛ برگردان عباس مخبر؛ چاپ دوم؛ تهران: انتشارات آهنگ ديگر 1387.
نظرات شما عزیزان: